آلبوم لالایی و ناله های قلعه ی نای

نالنده تر از نایم در قلعه نای همسایه ماه گشتم از تندی جای معلوم نیست چه کسی به خورخه لوئیس بورخس، نویسنده آرژانتینی از احوالات مسعود سعد سلمان در زندان و حبسیه های او گفته که درباره او نوشته است «در جای متروکی در ایران برج سنگی نه چندان بلندی ست که … در تک اتاقش… مردی شبیه به من به حروفی که من نمی دانم شعری بلند می نویسد، شعری درباره مردی که در سلول مدّور دیگری دارد شعری درباره مردی می نویسد که در سلول مدّور دیگری…»، و آلبوم «لالایی و ناله های قلعه نای» پویا پورامین با این تصویر شکل می گیرد. پشت چشمی درِ آپارتمانی، خیره به بیرون، و بعد، تصویری از روزنه ای با میله های قطور که نوری اندک از آن به درون می تابد؛ سلول مسعود سعد سلمان در قلعه نای شاید. شعرهایی که خط زده شده و تاریخ تولد و مرگ بورخس، کاور اولین آلبوم پویا پورامین است که در ایران منتشر می شود. آلبوم او با نیما عقیانی، «صندلی لهستانی» پیشتر در اسپانیا منتشر شد. پویا پورامین بیشتر به آهنگسازی آثار دراماتیک معروف است: ساخت موسیقی نمایش هایی مثل «صدای آهسته برف» با صدای امید نعمتی خواننده پالت، «مترسگ»، «باغ آلبالو»، «سال گشتگی»، «موسیقی آب گرم» و سریال «بیداری»، در کنار اجرای پرفورمنس، کنسرت کلاسیک و کنسرت به همراه گروه میگرن. در نمایش «مده آ» و آلبوم «امشب» کاوه همدانیان هم به نوازندگی پرداخته است. موسیقی آلبوم پویا پورامین سرشار است از تکرار جملات موسیقایی به روایت سازهای الکترونیک. موسیقی «لالایی و ناله های قلعه نای» بر اساس اصول موسیقی کلاسیکال ساخته شده و در مرز بین موزیک اَمبینت و مینیمال قرار دارد. «لالایی و ناله های قلعه نای» به دو بخش تقسیم می شود: لالایی ها، برای بابونه، یا چهره هنرمند – با الهام از عنوان کتاب مشهور جیمز جویس شاید-، و ناله ها؛ اولی، بعدی، و آخری. این وسط هم لالایی ای برای دختر موفرفری سر داده است.

فهرست:
۱- لالایی بابونه (الف – لالایی)
۲- لالایی برای تصویر آسمان در سراب (الف – لالایی)
۳- لالایی برای چهره ی هنرمند (الف – لالایی)
۴- لالایی لالایی (الف – لالایی)
۵- ناله ی اول (ب – ناله های قلعه ی نای)
۶- ناله ی بعدی (ب – ناله های قلعه ی نای)
۷- لالایی برای دختر مو فرفری (ب – ناله های قلعه ی نای)
۸- ناله ی آخر (ب – ناله های قلعه ی نای)