آلبوم ایستگاه بلوز

تا چشم کار می کند، مزارع پهناور است با خاک سرخ و گل های پنبه و صف های منظم برده های سیاهپوست که عرق از سر و رویشان جاری است و به کار کشت مشغولند و تنها سرگرمی شان در ساعت های طولانی کار زیر آفتاب سوزان ایالات جنوبی آمریکا، آوازهای غمناکی است که همصدا با هم سر می دهند، آوازهایی با رنگ و بوی زادگاهشان، آفریقا که خاطره سرزمین مادری را زنده می کند. اما این برده های ساده دل هیچ نمی دانستند که سال ها بعد، آوازهای غمگین آنها پایه گذار سبکی در موسیقی می شود که خود، ریشه سبک های بسیاری می شود. بلوز؛ سبکی که نام خود را از کلمه «Blue»، نه به معنای آبی، بلکه به معنای غم گرفته، این روزها دیگر چندان غمگین نیست؛ پس اگر در آلبوم «ایستگاه بلوز» محمدرضا سبکتکین رد پایی از آوازهای برده های سیاهپوست نشنیدید، تعجب نکنید. آلبوم «ایستگاه بلوز» به آهنگسازی محمدرضا سبکتکین، ۱۲ قطعه دارد و نشر رهگذر هفت اقلیم آن را منتشر کرده است. قطعات آن «بذار بیام تو»، «دریای ژرف آبی»، «گردگیری شد»، «ببین کی داره حرف می زنه؟!»، «یواش»، «شهر فانکی میمون ها»، «بلوز بی نام»، «اگه میتونی منو بگیر»، «بلوز یک طرفه»، «نپرس چرا»، «یاقوت» و «ت مثل تاکسی» نام دارند. برخلاف اغلب موزیسین های ایرانی که در ساخت موسیقی به سبک غربی تلاش می کنند المان هایی ایرانی – یا دست کم شرقی- در کار بگنجانند، «ایستگاه بلوز» یک آلبوم بلوز به سبک غربی و با رگه هایی از جَز است. موزیک آلبوم «ایستگاه بلوز» برای سه نوازی بلوز الکتریک با گیتار، بیس و درامز نوشته شده و در آن محمدرضا سبکتکین خود نواختن گیتار الکتریک و آکوستیک را بر عهده داشته و کامران مجرد و حمیدرضا بهزادیان با بیس و سازدهنی در آلبوم «ایستگاه بلوز» به نوازندگی پرداخته اند.

فهرست:
۱- بذار بیام تو
۲- دریای ژرف آبی
۳- گردگیری شد
۴- ببین کی داره حرف میزنه؟!
۵- یواش!
۶- شهر فانکی میمونها
۷- بلوز بی نام
۸- اگه میتونی منو بگیر
۹- بلوز یک طرفه
۱۰- نپرس چرا
۱۱- یاقوت
۱۲- ت مثل تاکسی